تأثیرات مثبت بازی بر رشد کودک

بازی فرصتی ارزشمند برای کودک است؛ فعالیتی‌ است خودجوش و سرگرم‌کننده. بازی کردن فعالانه در داخل یا خارج از خانه، فرصتی برای پرورش جسم و ذهن کودک فراهم می‌کند. بنابراین بازی رکن اصلی آموزش کودک محسوب می‌شود.

بازی‌های آزاد به کودکان اجازه می‌دهند خودشان را بر اساس نیازها و علاقه‌مندی‌های‌شان سرگرم کنند. همچنین، بدین طریق آن‌ها کنترل فضا و امکاناتی را که در اختیار دارند، به دست می‌گیرند، استقلال‌شان را افزایش می‌دهند، جریان تخیل‌شان را آزادانه رها می‌کنند و جنبه‌های گوناگون هوش خود را پرورش می‌دهند. آزاد گذاشتن کودکان در بازی‌های گروهی به آن‌ها اجازه می‌دهد تا با دیگران بهتر ارتباط برقرار کنند و مذاکره و حل‌مسئله را یاد بگیرند.

ابداع کردن یک بازی یعنی ابداع کردن قوانین. تمایلات طبیعی که به واسطه‌ی بازی به وجود می‌آیند، و خود، باعث کنترل بر احساسات و انگیزه‌ها می‌شوند. این توانایی به کودکان امکان می‌دهد که مشکلات را حل کنند و در قدم بعد، از به وجود آمدن آن‌ها پیشگیری کنند.

بازی‌های آزاد گروهی، فرصتی عالی در اختیار کودکان قرار می‌دهند تا با دیگر کودکان هم‌سن‌و‌سال خود به توافق دست یابند و قابلیت‌های اجتماعی خود را گسترش دهند.

گسترش این قابلیت‌های اجتماعی و عاطفی در دوران بزرگسالی بسیار بااهمیت خواهد بود.

.از همان سال‌های نخست تولد، کودک نوپا از طریق بازی کردن یادگیری همراه با لذت را می‌آموزد. در حقیقت، بازی تأثیراتی مثبت بر تمام مراحل رشد کودک دارد 

    مهارت خودآگاهی ، توانایی شناخت و آگاهی از خصوصیات ، نقاط ضعف و قوت، خواسته ها، ترس ها و انزجارهاست

اکثر بچه ها امتحان دادن را دوست ندارند اما این امر می تواند در بعضی از دانش آموزان استرس شدید ایجاد کند.

توانایی همدلی یعنی قابلیت شناخت احساسات دیگران؛ توانایی همدلی یعنی اینکهفرد بتواند زندگی دیگران را حتی زمانی که در آن شرایط قرار ندارد ، درک کند. همدلی به فرد کمک می کند تا انسان های دیگر وقتی که با ما متفاوت هستند را بپذیریم و به آن ها احترام بگذاریم.

کسب استقلال و مهارت در کودکان از سال های اولیه تولد او شروع می شود و بچه ها به طور طبیعی و غریزی دوست دارند کارهایشان را خودشان انجام بدهند و یاد بگیرند.